மாலை மாற்று என்பது ஒரு பாடலை மேலிருந்து கீழோ அல்லது கீழிருந்து மேலோ எப்படிப் படித்தாலும் ஒரே பாடலாக, ஒரே பொருளைத் தருவதாக இருப்பதாகும்.
மேலதிக விவரங்களுக்கு இங்கே சொடுக்குங்கள்.
நானும் அதே போல் எழுதிப்பார்த்தால் என்ன என்ற எண்ணத்தில் வந்த சில பாடல்கள் இவை.
வைகை நாயக சலச மிருத
மாய மாலவர் தூயடிகொள்
கொடிய தூர்வல மாயமா
தருமி சலச கயநா கைவை
இனி கருத்தைக் காண்போம்.
வைகை நாயக - வைகை ஓடும் மதுரைக்கு நாயகரே
சலச மிருத மாய மாலவர் தூயடிகொள் - கடலினுள் இருந்து அமிருதத்தைக் கொண்டு வர உதவிய மாய மாலவருக்கும் தூய அடியைக் காட்டியவரே
கொடிய தூர்வலமாய - பாண்டியன் பரிசை எப்படியாயினும் பெற வேண்டும் என்ற ஆர்வக் கொடியதை ஊர்வலமாய்க் கொண்டு வந்த
மாதருமி சலச கய - மா மைந்தன் தருமியின் கண்ணீரைப் போக்குமாறு சகயமாக
நா கைவை - நாவிலிருந்து ஏட்டிற்குப் பாடலாய்க் கைவைத்தவரே!
2.
தீத்தம ராதீ யசெய்போ துவாடி
தேக நோய் மென்று யிகமா
கயிறுன் மெய்நோ கதேடி
வாது போய்செய தீரா மதத்தீ
இதன் பொருள்:
தீயவரையே தமராய்க் (வேண்டியவர்களாய்) கொண்டு தீயனவற்றை செய்கின்ற போது வாடி, தேகத்தினை நோய் மென்றிட, இகத்தினைக் கட்டியிருக்கும் பெரிய கயிறான உன் மெய்யது நோக, மற்றவரைத் தேடிப் போய் வாது செய, தீராது மதத்தீ.
3.
துருவி தேவர் சேனை வால்கொள்
ஆகாத வகைபட வேடநாயகர்
கயநாட வேட பகைவ தகா
ஆள்கொல் வானை சேர்வதே விருது
துருவி தேவர்களின் சேனையின் வால் முதற்கொண்டு கொண்ட ஆகாத சூரனின் வம்சமே பட்டொழிய, வேட்டுவர்களின் நாயகனாம் முருகன், கயமை உணர்வு அவனை நாட, வேலும் மயிலுமாய் வேடம் புனைந்தவனும் பகைவனும் தகாத ஆளானவனுமாகிய சூரனைக் கொல்வானைச் சேர்வதே வாழ்வில் சிறந்த விருது ஆகும்!
4.
கருவறை பிணிபோக ஏழை பேதை
கோன்கா மன்வறு தலைவ சம்மத
தமம்ச வலைதறு வன்மகான் கோதை
பேழை ஏகபோ ணிபிறை வருக
தாயின் கருவறையில் தங்கும் பிணியாகிய பிறவி போக, ஏழையும் பேதையுமான எனது அரசரும், காமனை வறுத்த தலைவருமான சிவபெருமானின் மைத்துனரே (சம்மதர் - மைத்துனர்), தமமாகிய அகங்காரத்தையும், சவலையெனும் மன அழுக்கையும் உற்ற சமயத்தில் நீக்கும் பெரியவரே, கோதை நாச்சியாரின் பெரும் பேழையே, ஒருமுதலே (போணி - முதல்) சந்திரன் போல் தண்மையாய் வருக.
5.
மேகமே தகதக வானன் பிடிமூள
கோதி மழை கருத வேக
மாகவேதரு கழைமதி கோள
மூடி பின்னவா கதகத மேகமே
எந்த மேகம் குளிரான மழையைத் தருகின்றதோ, அதே மேகத்தையே போர்த்த வருமாறு அழைக்கும் குறும்பு மாலை மாற்று இது.
மேகமே! தக தக என ஜொலிக்கும் வானம் அன்பினால் இடி கொண்டு மூள, சீப்பை வைத்துக் கோதுவது போல மழையை அனைவரும் கருத வேகமாக அனைத்தையும் தரும் நிலையான (கழை) அழகைக் கொண்ட பூமிக் கோளத்தைக் குளிருமென்று மூடி, அதைப் பின்ன வா கதகதவென மேகமே!
6.
மாதவா! தாரு கலைநிந்தன் வயிறதனோடே
பாவை கோலபாரி அதுபோற் தயவிலா
துலாவிய தற்போதுஅரி பாலகோவை பாடே
னோதற யிவன் தந்நிலை கருதா வாதமா?
மாதவனே! மரத்தில் (தாரு) உன்னை வளைந்த உன் வயிறோடு தாய் யசோதை அழகான கயிறெடுத்துக் (பாரி) கட்டியது போல பக்தியால் நான் உன்னைக் கட்டாது, எந்தத் தயவுமிலாது, உலாவிய வேளையில் அரியின் அம்சமாகி பாலனாய் வடிவெடுத்த எந்தன் கோவைப் பாடாமலும், நீ சொன்ன கீதையை ஓதுவதை விடுத்தும் (ஓதற - ஓது + அற) இருக்கின்றேன். ஆயினும் ஏனிவன் என்னைக் கண்டு கொள்ள வில்லை என்று வாதமும் புரிகின்றேன். என்னே என் மடமை?!
